SVMV

ANBI 2019
Naam van de instelling
Stichting Samen sterk voor de Verdediging van Mensenrechten en Vluchtelingen (SVMV)
Het RSIN/fiscaal nummer
RSIN: 8207.06.310
Bezoek adres:
Regulusweg 5
2516 AC Den Haag
Postbus: 11760, 2502AT
Tel: 070 3310 265 mobile Tel: 0664862874
info@svmv,nl
http//www.svmv.nl
KvK:24459407
Bankrekening: NL64INGB 0006288930
Correspondentieadres:
De doelstelling
De stichting komt op voor de belangen van vluchtelingen en mensenrechten in het kader van het internationale recht en de internationale verdragen. We willen levensmiddelen verzamelen en logistiek voor vluchtelingen. Om ons doelen te bereiken organiseren we waar nodig demonstraties, protestactie, bijeenkomsten en symposia.
Beleidsplan
•    Verzamelen levensmiddelen
•    Verrichten alle verdere handelingen die met het vorenstaande in de ruimste zin zijn verbonden cq. Bevorderlijk kunnen zijn.
•    Het organiseren van protestacties, bijeenkomsten, seminars, symposia en demonstraties
•    Rapporteren over en het doen van aanbevelingen op het terrein van mensenrechten, waaronder het jaarlijks rapporteren over de mensenrechtensituatie in Iran.
•    Het adviseren over (concept) wet- en regelgeving en beleid dat direct of indirect betrekking heeft op mensenrechten, onder meer door het organiseren van activiteiten in samenwerking met maatschappelijke organisaties en nationale, Europese en internationale instellingen.
•    Stichting vraagt o.a. de VN internationale aanbevelingen goed te monitoren. de vluchtelingen situatie.
•    Ons structurele doel is vrijheid en democratie voor Iran en bescherming van mensenrechten
De bestuurssamenstelling
De bestuurders bestaat uit  3 personen, Voorzitter,  Secretaris, en Bestuurslid. Door private ze willen hun namen niet op de  site verschijnen.
Het beloningsbeleid
De stichting bestaat uit van de vrijwilligers en niemand ontvangt een beloning.

Voorwoord:

Religieus dictatoriaal regime, oorzaak van de verspreiding van immigratie en asielaanvragen
Niemand verlaat zomaar zijn vaderland, familie, vrienden, kennissen en dierbaren. Zeker wanneer hij geen duidelijk toekomstbeeld heeft en niet zeker weet wat hem te wachten staat. Vlucht van Iraniërs uit hun thuisland en hun ontheemding is geworteld in de regering die sinds meer dan veertig jaar, dat wil zeggen sinds zijn vestiging in ons thuisland, de leef voorwaarden in het land zo nadelig heeft beïnvloed dat de Iraanse natie zich gedwongen voelt om het land te vertrekken en niet terugkeren naar zijn geboorteland.

De belangrijkste redenen waarom Iraniërs Iran ontvluchten, zijn het gebrek aan individuele, sociale en politieke vrijheden en opgelegde ernstige en systematische repressie, vooral aan vrouwen die strenger en systematischer is. Gebrek aan gerechtelijke en juridische rechtvaardigheid, groeiende economische crises, hoge percentage werkloosheid en armoede, onderwijsbeperkingen en zware druk op etnische en religieuze minderheden, hebben allemaal ertoe geleid dat miljoenen Iraniërs in de afgelopen 40 jaar hun vaderland zijn ontvlucht.

Volgens de beschikbare statistieken ontvluchten ongeveer 100.000 mensen uit Iran alleen in 2009, toen de weid spreidde protesten in het land tegen de regering genadeloos onderdrukt werden en vele demonstranten werden gearresteerd en of om het leven kwamen. Volgens Bahram Salavati, een van de faculteitsleden van het Instituut voor Demografische Studies in Iran, wonen op momenteel 16 miljoen Iraniërs als immigranten in andere landen. Volgens het Internationaal Monetair Fonds staat Iran onder 91 ontwikkelingslanden en onderontwikkelde landen op de eerste plaats wat betreft de braindrain. Werkloosheid, lage elite-inkomens, financiële en administratieve tekortkomingen, gebrek aan wetenschappelijke faciliteiten en politieke en sociale instabiliteit worden als de belangrijkste redenen voor de braindrain uit Iran genoemd. Dr. Shahram Yazdani, een universiteitsprofessor, zegt dat 90 van de 125 studenten die gedurende afgelopen drie jaar de Wereld Olympiaden hebben gewonnen, studeren momenteel in Amerikaanse universiteiten.

Gebrek aan arbeidskansen, lage lonen en ongunstige culturele en sociale omstandigheden hebben ertoe geleid dat de meerderheid van de geïmmigreerde Iraanse studenten en professionals, na het afmaken van hun opleiding, niet naar Iran terugkeren. Bagher Larijani, hoofd van de 11e Wetenschappelijke Olympiade van Medische Studenten in Iran, zegt: “jaarlijks emigreren 150.000 tot 180.000 opgeleide specialisten uit het land”.

Iraanse atleten, die in de grote wereldarena's prijzen hebben gewonnen, zijn hierop geen uitzondering. Tegenwoordig bestaat er een lange lijst van weggelopen atleten uit Iran onder het bewind van de mullahs, die de Islamitische Staat vanwege druk en discriminatie niet langer op de wereldarena's willen vertegenwoordigen.

Kimia Alizadeh, een taekwondo kampioen, is de eerste en enige Iraanse vrouw in de geschiedenis van de Iraanse sport die een medaille op de Olympische Spelen won. Zij kondigde vorig jaar aan dat ze niet van plan was om terug te keren naar Iran en dat zij wilde naar Nederland te gaan om te trainen. Zij schreef in een verklaring tegen de Iraanse heersers: “In jullie patriarchale en antifeministische geest dachten jullie altijd dat Kimia een vrouw is en dat zij zich niet kan uitspreken. Mijn treurende ziel past niet in jullie vieze economische kanalen en nauwe politieke lobby's. Ik heb geen ander wens in mijn leven behalve taekwondo, veiligheid, blijheid en een gezonde leven voor mijn Iraanse volk.” Richting de Iraanse volk voegde zij eraan toe dat: “mijn lieve mensen in Iran, ik wilde niet de ladder van vooruitgang beklimmen op basis van corruptie en leugens. ..... Ik verwelkom de ontberingen van dakloosheid omdat ik niet aan de tafel van hypocrisie, leugens, onrecht en vleierij wil zitten. Deze beslissing is voor mij nog moeilijker dan het winnen van een Olympisch Gouden medaille geweest.”

U ziet hoe zwaar de onverdraagbare druk van dit regime op de schouders van alle lagen van de Iraanse natie is. Intussen zijn ook de intellectuelen en atleten geen uitzondering. Zij voelen zich gedwongen, net als andere lagen van de natie, hun thuisland verlaten.

De Iraanse regering is van zelf sprekend niet onverschillig geweest voor de vlucht en immigratie van de Iraanse burgers. Zij proberen onder de Iraanse vluchtelingengemeenschap op verschillende manieren paniek zaaien en spioneren, waaronder ook door terroristen onder het mom van diplomaten te sturen. Veel Iraniërs die vanwege oppositie tegen de regering en vrees voor arrestatie, marteling, gevangenschap en executie het land ontvluchtten hebben, zijn helaas niet volledig veilig buiten Iran. Een aantal van hen is door terreuragenten van de regering in andere delen van de wereld, waaronder ook in Nederland vermoord.

Is dit eerlijk om een regering, door vele vormen van onderdrukkingen en het creëren van een verstikkende sfeer van vrees zijn burgers te dwingen hun land te verlaten en vervolgens zijn professionele moordenaars de wereld rond te kunnen sturen door misbruik te maken van hun diplomatieke faciliteiten en immuniteiten ?!

Het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken en zijn ambassades spelen een sleutelrol bij het bespioneren van Iraanse immigranten en het vergemakkelijken van het vermoorden van oppositieleden. De ontmanteling van deze zogenaamde ambassades kan het leven van vele vluchtelingen redden, en dit vereist een wereldwijde consensus.

Zolang de mullahs in Iran aan de macht blijven, worden de rechten van burgers geschonden en de nationale rijkdom geplunderd en of besteed aan terrorisme. Zolang hun heerschappij voortduurt, zal de immigratie en asiel aanvragen van Iraniërs blijven bestaan.

Onze activiteiten zijn ons orgel in 2019

Campagne voor vluchtelingenzorg
Ondanks het lage inkomen konden we in 2019 Iraanse vluchtelingen bezoeken, vooral degenen die net vanuit Iran in Nederland waren aangekomen. Zoals gewoonlijk kwamen vluchtelingen dagelijks en wekelijks naar ons kantoor. We verwelkomden hen met thee, snoep en soms een Iraans diner. We luisterden naar hun hartzeer en problemen. We probeerden tevens hen hoop te geven en het is ons gelukt om op de hoogte te komen van de laatste maatschappelijke ontwikkelingen in Iran.

Mensenrechtencampagne
Dagelijks hebben we tegenover het Nederlandse parlement de mensenrechten schending door het regime onder aandacht van het publiek en mensenrechten organisaties gebracht. Dit hebben we gedaan door een boekenbalie en een tentoonstelling op te zetten betreffende de situatie van vluchtelingen en hun redenen voor het ontvluchten uit Iran door te vertellen.

Het is vermeldenswaard dat in november 2019 duizenden Iraniërs voor hun vrijheid en basisrechten de straten op gingen. Bijna 4000 demonstranten raakten gewond en of kwamen ze om. Ongeveer 12.000 werden gearresteerd. Het lot van veel van deze gearresteerden is onbekend.

Campagne ter ondersteuning van politieke gevangenen
Na de opstand in november hielden we op 30 november in Den Haag een grote demonstratie vóór het Nederlandse parlement ter ondersteuning van de betogers en het grote aantal gearresteerde demonstranten. We vroegen aandacht voor het feit dat de demonstranten onderworpen waren van marteling en executie en we riepen de internationale gemeenschap en in het bijzonder de Nederlandse regering op om een harde positie te nemen en de vrijlating van politieke gevangenen en vervolging van de daders op te eisen.

Er deden vele Nederlands-Iraanse burgers mee aan deze demonstratie. We veroordeelden de moord op weerloze mensen door het regime en riepen we op tot onmiddellijke vrijlating van politieke gevangenen. We riepen ook de Nederlandse regering op om in te grijpen. De demonstratie werd verwelkomd door de Nederlandse burgers. Zij betuigden hun ondersteuning en wilden samenwerking op dit gebied.

Handtekening collectiecampagne in Nederland
In een aantal Nederlandse steden, waaronder Amsterdam, Putten en Haarlem, hielden we een week lang een handtekeningen actie. We konden op deze manier de mensen rechtstreeks aanspreken. We hebben brochures van de vereniging uitgedeeld en hun steun aangevraagd. Het is ons gelukt om samen met andere mensenrechtenorganisaties met wie wij een gemeenschappelijk doel nastreven, meer dan 1.000 handtekeningen te verzamelen. Deze handtekeningen hebben later overgedragen aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken. We riepen de Nederlandse regering op om de opstand van het Iraanse volk te steunen en het nakomen van mensenrechten verplichtingen door het  Iraanse regime als voorwaarde te stellen voor haar betrekkingen met Iran. Uiteindelijk willen we jullie hartelijk bedanken voor de oprechte en onwrikbare steun. Onze vrienden in Nederland en hun aanwezigheid in alle scènes, hebben ons meer en meer aangemoedigd en ons hoop en energie hebben gegeven om onze activiteiten voort te zetten.

Het Iraanse volk zal al deze offers nooit vergeten, van het verstrekken van kleding en andere benodigdheden aan vluchtelingen, tot het helpen met het vertalen van brieven en schrijven van brieven, of zelfs helpen bij het verhuizen en het verzamelen van handtekeningen. Wij zullen nooit al deze offers vergeten.

Een financiële verantwoording